Vanmorgen kwam de arts met de nursepractitioner al vroeg aan het bed staan. Alles gaat nog steeds hartstikke goed en doordat het slijmvlies ook wat geirriteerd is (en de reflex om te hoesten er nog niet is)hoort de slijmproductie erbij. Voor Pat hard werken, omdat hij het benauwd heeft en zich irriteert aan het geroggel met in- en uitademen en de kracht er niet meer voor heeft om de boel op te hoesten (de uitspraak van Joling). De insulinepomp is weggehaald, omdat Pat vanaf nu zelf weer het suikerpijl gaat bijhouden. De vernevelmedicijnen worden aangepast, alleen Ventolin ipv Combivent, om te kijken of dat meer verlichting gaat geven.
De acute oplossing voor de sputumophoping kwam twee uur later. Twee fysiotherapeuten hebben met een slang door de neus (in de keel)hoestprikkels opgewekt waarbij direct het sputum werd afgezogen. Het was even gemeen maar nu heeft hij weer lucht en slaapt sindsdien als een roos met de mond open, hi hi.
Mensen vragen ook hoe het met mij gaat. Eigenlijk best wel goed. Af en toe verwen ik mezelf met een gezichtsmaskertje of een lichaamsscrub, even relaxen. Vanmorgen heb ik eens een keer tot 09:00 uur in bed gelegen in plaats van 06:45 uur opstaan als de verpleging de ronde komt maken, scheelt weer wat uurtjes. Na verneveling en een ontbijtje ben ik gaan douchen toen de fysio eerst begon met hoestoefeningen. Ook plak ik sinds vandaag iedere middag een briefje op de deur dat we van 12:30-14:00 uur allebei even proberen te slapen. Van rusten komt in een ziekenhuis anders niet zo veel.
Pat heeft vandaag aangegeven voorlopig geen bezoek te willen ontvangen omdat hij oververmoeid is. Toen ik Pat aangaf "ook niet een paar minuten, dat ze jou zien en ik de mensen verder opvang" zei hij toch nee, omdat hij niet wilt dat ik lang wegblijf. Komt straks ook allemaal wel weer goed.
In de namiddag gebeurde er iets leuks... Pat moest rechtop op de bedrand gaan zitten en met ondersteuning van de fysio en een verpleegster stapjes zetten naar de weegstoel. De benen voelde tijdens het staan aan als beton dat heel raar voelde en hij was supertrots (moest op de foto)toen hij op de weegstoel zat. Samen met de verpleegkundige hebben we snel zijn bed verschoond en hem samen weer het bed in gedragen. Ik heb trouwens al verschillende foto's gemaakt, die ik nog niet op de website kan plaatsen. Tijdens een gesprek met de maatschappelijk werkster zei Pat dat hij nooit verwacht had dat het herstel zo ontzettend zwaar zou zijn.
Zo zie je dat er op één dag vervelende dingen maar ook weer leuke dingen kunnen gebeuren!! Het gaat hier alle kanten op en je weet niet zo goed wat je te wachten staat.
Het lijkt wel een beetje een Groningse ziekenhuissoap zonder dat ik weet of er romantiek op de werkvloer is....(wel liefde in kamer 63!!!)
Het is alweer bijna tijd om een bammetje te gaan eten(warm eten krijgen we 's middags) en ik probeer vanavond weer op tijd het bedje op te zoeken.
Lieve groet Claudia
1 opmerking:
hoihoi,
wat vervelend dat er zoveel slijm in de weg zat, maar wel fijn dat dat nu even verholpen is.. en claudia het is niet raar hoor dat je half in coma hebt gelegen, voor jou is het ook vreemd, en ook nog eens inspannend...
Ik ben enorm blij dat het nog steeds zo goed blijft gaan. Ook al zijn er vervelende dingen, het gaat enorm..
Ik ben blij dat het met jou ook goed gaat, en dat je ook aan jezelf denkt, wanta nders houd je het niet vol.
Ik wil nog even zeggen dat ik gisteren hoorde dat ik GESLAAGD ben. Ik heb 3 8en 4 7ens en een V en een G. Normaal zou ik het via msn gezegt hebben, maar nu doe ik het maar even zo...
Marianne Vlot
Een reactie posten