vervolg rampdag

Hallo allemaal! Wat een toestand gisteren zeg. Het is niet te geloven, ik ben nu pas een beetje aan te bijkomen. Wat een rampmiddag. Gistermiddag liep ik vrolijk met onze Bram buiten en liep er in tegenovergestelde richting aan de andere kant van de stoep een mega st. Bernhard. Er zat wel 20 meter tussen. Hij zag Bram ,werd gek,  rukte de riem uit de handen van zijn baasje, schoot los en ging met vol gewicht op Bram z'n rug hangen en bijten waar hij bijten kon. Ik heb (voor het eerst) staan gillen dat de eigenaar z'n hond moest pakken en ik probeerde met Bram weg te rennen. Bram kon niks doen, die werd geplet. Lukte maar 1 keer. Jeetje, ik heb wel vaker meegemaakt dat Bram werd gegrepen, maar dit keer was het erg heftig om mee te maken. Dat beest was megagroot en megazwaar. Ik dacht dat hij helemaal werd afgeslacht en dat voor je ogen zien gebeuren is verschrikkelijk. Ik was helemaal in shock, zag al een flap huid hangen bij zijn heup en kon het niet geloven. De eigenaar (55+) was gelukkig ook erg geschrokken en voor mijn gevoel duurde het wel heel erg lang eer dat hij zijn hond pakte. Hij noemde zijn adres voor mogelijke dierenartskosten en hij vermeldde verzekerd te zijn. Ondanks mijn shock heb ik het adres onthouden.(goed hè?) Ik heb op trillende benen jankend manlief gebeld die ons met de auto kwam ophalen en we zijn gelijk doorgereden naar onze dierenarts. Op het moment zie je van alles door zijn vacht heen maar later als je goed de vacht doorzoekt zie je de ellende pas goed dat gepaard gaat met veel bloed. Bram had twee opengereten gaten en wat kleinere gaten, vooral zijn schouder was er heftig aan toe, je kon zijn spieren zien( 15 cm) en zijn bil was flink te pakken genomen. Rondom het gat op zijn bil kwamen al blauwe plekken van de kaakafdrukken. Zijn heup is in ieder geval gekneusd. Ik heb staan janken omdat ik het zo erg vind voor Bram en ik niks kon doen. Je voelt je hoe dan ook schuldig. (Had ik maar de andere kant opgelopen, was ik maar eerder de deur uitgegaan, had ik maar een andere route gelopen). Maar ik had dat bakbeest ook een andere keer kunnen treffen. Om 15:00 uur gingen we naar Rhenen en om 19:00 uur waren we thuis. Ik zat er helemaal doorheen. De nota bedraagt 430,- en daarmee zijn we gisteravond naar de eigenaren geweest. (het adres klopte in ieder geval). Het was gelukkig verder een relaxed bezoek, we hebben zitten babbelen met een kopje koffie erbij. Pat had foto's van de jaap gemaakt om het ze te kunnen laten zien. De vrouw gaf aan dat ze de hond al niet uitlaten op drukke tijden omdat ze de St Bernard niet kan houden als hij enthousiast gaat doen. In de sneeuwtijd had hij haar al onderuit getrokken waarbij ze op haar heup was gevallen. De St Bernhard weegt (schrik niet) 118 kilo en is pas 2 jaar! Dit schijnt de eerste keer te zijn dat hij zo uitvalt en bij hun vorige drie honden van hetzelfde ras is dit nooit voorgekomen... . Ze denken dat het komt omdat hij gepakt is door een pittbull van een paar deuren verder. Vinden jullie het niet ongelooflijk dat oudere mensen zo'n megadier in huis hebben genomen die ze buiten niet aankunnen?.  Vanmiddag toch maar ff onze verzekering gebeld die aanraadde een brief van het gebeuren op te stellen en door beide partijen te laten ondertekenen voor de verzekering. Toen ik aanbelde deed een schoonzoon open die bleek mij valse gegevens te geven. Vanavond gaan we samen terug met de brief. Ik vind het toch wel een beetje eng...Misschien ging het allemaal toch iets te soepel....dan maar aangifte doen.
Groetjes Claudia

Verjaardagscadeautje voor Bram van een bakbeest

Bram kreeg gisterenmiddag een cadeautje van een St. Bernhard van 2 jaar oud en 118 kilo. Bram was geen partij voor zo'n kalf. Het bakbeest liep 20 meter van Bram vandaan, zag Bram, werd gek, rukte de riem los van de eigenaar en sprong met zijn hele gewicht op Bram z'n rug en beet waar hij maar bijten kon. Claudia en Bram maakte geen kans. Na wat een eeuwigheid duurde, kwam de eigenaar (met rugklachten) aangelopen op zijn bakbeest van Bram te halen.

Dit is zijn rechter schouder, bijna 15 cm uitgescheurd.

Zijn rug en zijn rechter schouder.

De andere kant kon ik niet fotograferen omdat Bram op zijn linkerzij lag, onder zeil. We zijn al bij de eigenaar van Bakbeest geweest met de rekening, 430 euro. Reactie "wat een hoge rekening voor een paar hechtingen", maar zij hoeven niks te betalen, ze zijn verzekerd. Zeg maar voor een paar hechtdraden van 50 cm per stuk. Er waren er 3 van nodig.

Ondanks alle shit van gister loopt Bram heel stoer weer flink door bij het uitlaten vanmorgen.

Wat een verjaardagscadeau!!

See you...

PatjeXXX

Grün

In Groningen was er niet veel bijzonders te beleven, in het UMCG dan. De bloedprikpoli was weer eens verhuisd, maar was wel dichterbij, dus minder kilometers lopen. De arts had niets te melden en ik ook niet. 7 minuten, ik dacht een nieuw record. Daarna werd het pas leuk. Ik ging zonder navigatie op zoek naar het huis van Cor. Ik was er al een paar keer geweest, maar Groningen is voor een buitenstaander niet makkelijk. Toch is het goed gekomen na 1 keer een foute afslag te nemen.Cor is een mede Yamaha Venture rijder.

Fietsje van Cor

Het is een XVZ 1200T uit 1983. Jawel het is een oudje, maar ziet er fantastisch uit. Het was gezellig bij Cor en Ellen. Was pas laat thuis, euh, 0:30 uur.

Gisteren de uitslagen van het bloedonderzoek binnen gekregen van de arts. Ik was niet thuis, dan maar per mail. Niet alles wat er op het lijstje staat is mij duidelijk, maar de prograft spiegel was weer eens veel te hoog. (14,2) Dat hoeft ie echt niet te zijn. Mijn bloedsuiker waarden waren ook wat aan de hoge kant. De HBA1c was 7,7. Normaal zit ik ruim onder de 7,0. Ook dat gaat weer verbeteren als de prograft spiegel niet meer zo hoog is.

Bram is vandaag ook nog jarig. Allemaal positieve berichten. Hij wordt 10 jaar. Vanmiddag gebak!!!

See you..

PatjeXXX

klusje

Het werd tijd voor een apart computertafeltje in de woonkamer, in plaats puteren aan de eetkamertafel. Pat vindt het gezelliger om beneden te zitten dan in z'n uppie boven. Daar ben ik het helemaal mee eens. Zaterdagochtend hebben we verschillende bouw en woonmarkten afgestruind en .. uiteindelijk zijn we geslaagd voor een kinderbureau (ha ha) in de kleuren wit/oranje. Helemaal te gek! Past leuk bij de rest van de woonkamer. We waren ervoor naar de Ikea in Duiven gereden en wel op de zaterdagnamiddag. Niet zo'n goed plan omdat er nogal wat mensen op hetzelfde idee waren gekomen. Het leek wel 2 voor de prijs van 1, zo druk was het daar. De laatste keer dat we daar samen liepen had Pat nog zijn eigen zieke longetjes die een winkel als de Ikea met moeite konden doorstaan, en het werd dan ook meestal 'die k..winkel' genoemd. Want mensen, het is een megastore hè? Maar ze hebben er wel heel veel leuke spullen.  Zaterdagavond hadden we dus klusavond, want het bureautje mag je zelf in elkaar zetten. Ik gaf de moertjes aan, en Pat mocht de rest doen ha ha. We zijn er helemaal happy mee!.

dit is onze nieuwe aanwinst

Zondagochtend gingen we gezellig een bakkie doen bij vrienden en de middag had Pat een nieuwjaarsreceptie (echt waar).  En ik (zei de gek) ben met stoelen in de weer geweest vanwege de komst van het oranje bureau. Om de kleurenstelling helemaal af te maken, heb ik nog wat stoelen in de woonkamer geruild met stoelen die boven stonden. Het viel Pat bij thuiskomst gelijk op en nu heb ik spierpijn... (heb ik al bij twee emmertjes water tillen).
Sinds vanmiddag ben ik weer vrouw met hond alleen. Pat is vandaag naar zijn zus in Friesland gereden waar hij blijft slapen om morgenochtend weer fris in het UMCG te verschijnen voor de apk.  Pat combineert het ziekenhuis meestal met bezoekjes aan vrienden in de omgeving van Groningen, dus we zien elkaar dinsdag of anders woensdagavond. Omdat het morgen mijn vrije dag is, ga ik naast de boodschappen op zoek naar leuke cadeautjes voor mijn vriendin die vijf maanden zwanger blijkt te zijn. Ze was acht jaar lang bezig om zwanger te raken en medici zagen geen kans meer van slagen. Ze koos uiteindelijk voor adoptie. De adoptieprocedure is inmiddels afgerond en ze wachten op het telefoontje om de kindjes te mogen halen in Sri Lanka. Totdat ze wat dikker werd en maar niet leek af te vallen. De laatste jaren werd ze al vrij stevig, dus geen moment stond ze er bij stil dat ze wel eens zwanger zou kunnen zijn. De symptomen had ze niet. Haar man hamerde op een zwangerschapstest. Uiteindelijk blijkt ze vijf maanden zwanger te zijn en ze kan het nog steeds niet helemaal geloven. Ik vind het zo ontzettend gaaf voor ze en ik leef heel erg met hen mee. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is als je geestelijk en lichamelijk in balans bent en de natuur uiteindelijk hierbij zijn eigen gang gaat, ondanks wat medici beweren. Hun leven staat op hun kop, en de adoptie proberen ze even in de ijskast te zetten want anders hebben ze er in één keer tatatataa 3! Iemand nog leuke cadeau-ideetjes?

Claudia