zus en zo

Hè wat leuk om reacties binnen te krijgen op de blog. Als ik bij Patrick ben geef ik jullie berichtjes aan hem door en hij vindt het hartstikke leuk!
Met Patrick gaat het ietsie beter, de slijmproduktie is een beetje minder geworden, alleen is de Fev1 waarde nogal gedaald naar 0,83 dat is een voorspelde waarde van nog 23%. Niet al te best, maar na ontslagdatum gaan ze natuurlijk weer meten. Meten is tenslotte weten. De fysiotherapeuten geven Patrick allerlei adviezen om sputum op te hoesten tijdens beweging, wel lastig als je amper uit hoestbuien komt tijdens het lopen naar het toilet of het aankleden na het douchen. Het is allemaal wel makkelijk praten.
Vandaag kwam de rekening binnen van het Centraal Administratie Kantoor. Van 11 t/m 31 december kwam iedere avond de thuiszorg om een andere antibiotica aan te sluiten met de duur van een half uur inlopen. Blijkt het CAK het inkomen van twee jaar geleden te hanteren toen Patrick nog werkte en wordt er 12,- euro per uur berekend, kortom voor die dagen een nota van 128,- euro. Van te voren waren we dan ook niet goed geïnformeerd.
De afdelingsarts had de verantwoording bij de thuiszorg gelegd die alleen maar een infuuskraantje omzetten en een nieuw antibioticaballonnetje aankoppelen. De afdelingsarts zou overleggen of thuisbehandeling op een goedkopere manier kan, anders blijft Patrick in principe de 3 weken op Dekkerswald logeren.

Met mij gaat het best wel goed. Hond Bram en ik zitten 's avonds knus met wat lekkers bij de buis, maar goed ook omdat ik me altijd heel onrustig voel als Patrick weg is. De dagen op zich gaan voor mijn gevoel snel, maar dat geeft niet. Gistermiddag ben ik in ieder geval toch weer gaan sporten met als beloning een zonnebankje na. Dus toen ik naar Patrick ging was ik superbruin (nee hoor, en zo ja dan ziet hij het toch niet...). Nu heb ik weekend en ga voor het avondeten wat lekkers in elkaar brouwselen.
Als er ontwikkelingen zijn houd ik jullie op de hoogte. Groetjes Claudia

weer logeren bij de verpleegsters

Patrick is maandagmiddag naar Dekkerswald gereden omdat de hoestbuien zo lang en intensief waren dat hij niet meer wist wat verder nog te kunnen doen. Tijdens een hoestbui gaf hij in een half uur net zo veel sputum op als hij normaal in een dag ophoest. We konden 's ochtends niet eens met elkaar babbelen.
Patrick belde dezelfde middag naar mijn werk om door te geven dat hij gelijk moest blijven voor opname. Gelukkig kon ik eerder weg zodat ik thuis een koffer met spullen kon pakken en vervoer regelen omdat onze auto nog op Dekkerswald stond.
Uit de sputumkweek bleken weer voldoende pseudomonasstammetjes en schimmeltjes te zitten...ontzettend balen, maar het is niet anders.
We kijken per dag hoe het gaat en is het te hopen dat Patrick toch weer een beetje opknapt.
Claudia