Dat ouderdom ook bij honden met gebreken komt, hebben we de afgelopen twee weken mogen ervaren. Bij de buren was Hendrik Jan de timmerman bezig met timmeren en boren in beton op onregelmatige tijden. Bram ging hijgen, trillen, ijsberen en je overal achterna lopen. Hij wist met zichzelf geen raad en had stress. Toch maar even aan de timmerman gevraagd hoe vaak hij nog met de boor aan de gang moest, dat uiteindelijk op onregelmatige tijden bleef gebeuren. De klus moest uiteindelijk toch af. Balen, balen voor het hondje. Kalmeringspillen gehaald bij de dierenwinkel (Sanal), dat iets hielp.. De afgelopen weken konden we gelukkig de dagen zo plannen dat Bram niet alleen thuis hoefde te zijn en als ik de auto had, ging ik een boswandeling met hem maken (en lunchen in een herberg met een knapperend haardvuurtje en een lekkere tosti erbij, Bram kreeg een koekje met een bak water). Regelmatig werden wandelingen uitgebreid. Op een gegeven moment wilde hij zelfs niet meer naar huis. De klus is (denken wij)geklaard en we komen weer in ons eigen ritme. Nu kan Bram ook weer zijn dutjes doen.
Op het werk is er onderling geschoven van functie. Voor mij betekent het dat ik sinds 1 februari werk voor een andere leidinggevende met acht medewerkers. Het is een heel leuk team, en ik heb meer het gevoel dat ik ergens bij hoor omdat ik altijd voor een afdelingshoofd heb gewerkt. Veranderingen kunnen ook leuk zijn!
Patrick heeft voorlopig nog volle weken door school,studie,rijlessen en het meerijden met een rijschool. Onze avondmaaltijden duren dan ook wat langer dan anders omdat we zoveel te kletsen hebben.
Groetjes Claudia
