klusje

Het werd tijd voor een apart computertafeltje in de woonkamer, in plaats puteren aan de eetkamertafel. Pat vindt het gezelliger om beneden te zitten dan in z'n uppie boven. Daar ben ik het helemaal mee eens. Zaterdagochtend hebben we verschillende bouw en woonmarkten afgestruind en .. uiteindelijk zijn we geslaagd voor een kinderbureau (ha ha) in de kleuren wit/oranje. Helemaal te gek! Past leuk bij de rest van de woonkamer. We waren ervoor naar de Ikea in Duiven gereden en wel op de zaterdagnamiddag. Niet zo'n goed plan omdat er nogal wat mensen op hetzelfde idee waren gekomen. Het leek wel 2 voor de prijs van 1, zo druk was het daar. De laatste keer dat we daar samen liepen had Pat nog zijn eigen zieke longetjes die een winkel als de Ikea met moeite konden doorstaan, en het werd dan ook meestal 'die k..winkel' genoemd. Want mensen, het is een megastore hè? Maar ze hebben er wel heel veel leuke spullen.  Zaterdagavond hadden we dus klusavond, want het bureautje mag je zelf in elkaar zetten. Ik gaf de moertjes aan, en Pat mocht de rest doen ha ha. We zijn er helemaal happy mee!.

dit is onze nieuwe aanwinst

Zondagochtend gingen we gezellig een bakkie doen bij vrienden en de middag had Pat een nieuwjaarsreceptie (echt waar).  En ik (zei de gek) ben met stoelen in de weer geweest vanwege de komst van het oranje bureau. Om de kleurenstelling helemaal af te maken, heb ik nog wat stoelen in de woonkamer geruild met stoelen die boven stonden. Het viel Pat bij thuiskomst gelijk op en nu heb ik spierpijn... (heb ik al bij twee emmertjes water tillen).
Sinds vanmiddag ben ik weer vrouw met hond alleen. Pat is vandaag naar zijn zus in Friesland gereden waar hij blijft slapen om morgenochtend weer fris in het UMCG te verschijnen voor de apk.  Pat combineert het ziekenhuis meestal met bezoekjes aan vrienden in de omgeving van Groningen, dus we zien elkaar dinsdag of anders woensdagavond. Omdat het morgen mijn vrije dag is, ga ik naast de boodschappen op zoek naar leuke cadeautjes voor mijn vriendin die vijf maanden zwanger blijkt te zijn. Ze was acht jaar lang bezig om zwanger te raken en medici zagen geen kans meer van slagen. Ze koos uiteindelijk voor adoptie. De adoptieprocedure is inmiddels afgerond en ze wachten op het telefoontje om de kindjes te mogen halen in Sri Lanka. Totdat ze wat dikker werd en maar niet leek af te vallen. De laatste jaren werd ze al vrij stevig, dus geen moment stond ze er bij stil dat ze wel eens zwanger zou kunnen zijn. De symptomen had ze niet. Haar man hamerde op een zwangerschapstest. Uiteindelijk blijkt ze vijf maanden zwanger te zijn en ze kan het nog steeds niet helemaal geloven. Ik vind het zo ontzettend gaaf voor ze en ik leef heel erg met hen mee. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is als je geestelijk en lichamelijk in balans bent en de natuur uiteindelijk hierbij zijn eigen gang gaat, ondanks wat medici beweren. Hun leven staat op hun kop, en de adoptie proberen ze even in de ijskast te zetten want anders hebben ze er in één keer tatatataa 3! Iemand nog leuke cadeau-ideetjes?

Claudia