Ik ben Patrick, heb CF met diabetes en stond 2 jaar en 4mnd op de wachtlijst. In Juni 2007 ben ik getransplanteerd. Ik ben getrouwd met Claudia, ook CF-er. Segregatie? We zijn vaak op pad met onze motoren.
Translate
zondag, september 26, 2010
om gek van te worden
Zaterdagmorgen 07:45 uur, manlief duikt onder de douche en gaat daarna op zoek naar de spullen die hij mee moet nemen naar Doorn. Pat had een bijeenkomst georganiseerd vanuit Harten Twee voor mensen die een jaar geleden hart/long getransplanteerd zijn. Manlief is druk in de weer en rijdt uiteindelijk de motor uit de tuin, ik kijk of het goed gaat in m'n duster. Ik vraag 'heb je je insuline bij je?' "Nee, wil jij die even pakken dan?' Omdat manlief op 'haasttijd' zat, duurde het voor zijn gevoel een beetje lang eer dat ik terug kwam met de insuline, hij was zijn rugzak maar gaan doorzoeken (zooitje), want misschien zat de insuline daar wel in....Ik vond ook nog een papiertje met groepsonderwerpen.. bijna vergeten.... Manlief rijdt weg, mooi, tijd voor de hondjes en daarna een bakkie. Ik had het plan met de motor naar een feestje in Nijmegen te rijden, maar ja ... manlief had mijn motor geleend de dag ervoor en eerlijk gezegd zag hij er niet uit. Ik ben in de weer geweest met een sopje, wax en een poetsdoek. Wauw, weer als nieuw. Toen wilde ik de topkoffer er 'even' opklikken, want ik moest de cadeautjes meenemen. Nou, ik ben een half uur bezig geweest en met mijn power lukte dat dus mooi niet. Ik ben natuurlijk niet voor één gat te vangen, dus hup de zijtassen dan maar. Ik zag de bevestigingsinstructie en had al zoiets van 'laat maar zitten'. Het werd uiteindelijk de tanktas. Zo, helemaal klaar (dacht ik). 'Even' de motor van de bok halen. Nou dat 'even' werd iets langer hi hi. Beetje lastig 270 kilo van de bok halen. Normaal staat ie op de zijstandaard. Maar, ook dat was gelukt. Toen nog omkleden, maar de binnenjas zat er nog niet in (jas weer terug van de dealer). Wel frisjes om alleen in een (motor)zomerjas te rijden. Ritsen dus. Heb ik de motorjas aan, vergeten nog een stuk stof te ritsen op de rug. Jas uit, ritsen, jas aan. Klaar? Nee, het vizier zit vol met vliegentroep. Onderhand had ik gewoon beter de auto kunnen pakken, maar ja... Ik was uiteindelijk klaar voor de start. Wel handig als je de cadeautjes bij je hebt natuurlijk! Weer terug naar binnen om de spullen te pakken. Na wat gemanoeuvreer ben ik uit de tuin gekomen. Wat een begin van de dag pff. Eenmaal mijn stalen ros geparkeerd voor de deur waar het feestje was, stond de visite al voor de ramen te kijken en te zwaaien (heel leuk). Na twee uur in de drukte te hebben gezeten (waarbij een 80-jarige oom vroeg 'of ik mijn pyjama nog aan had') had ik er tabak van, dus ben nog een stukje gaan rijden. Lekker rustig met zon en wind. Daar ik toch langs een benzinepomp kwam, maar ff tanken (dacht ik). Maar waar heb ik de papieren met pinpas gelaten...... Niet te vinden, jas uit, binnenjas uitritsen, nee, alle zakken controleren, jaaaaaa hij zat in één van de binnenjassen (meerdere lagen). Ff, de tankdop openmaken, shit stom fck zit een tanktas op ha ha, nou ja geen probleem een stukje optillen en verleggen zonder te schuiven. Ook weer opgelost. Zo, nou nog pinnen, maar 'pincode onjuist'. Had ik niet mijn eigen pinpas maar die van de gezamenlijke rekening bij me. Toen ik dacht 'ik word niet gek vandaag', zat ik op het randje. Ik kan er nu wel erg om lachen. De rest van de avond is verder buitengewoon normaal verlopen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Dag lieve Claudia
Ik heb "jouw Pat" leren kennen bij Harten2. Hij leeft met me mee(ik wacht op longen) en verteld me over zijn transplantatie als ervaringsdeskundige.Ik ken hem dus als bestuurslid en organisator, maar wat vind ik het ook leuk om te lezen hoe het bij jullie thuis rielt en zeilt.Wat zijn jullie heerlijke levensgenieters terwijl het niet makkelijk is om als "patient" door het leven te gaan.Ik wens je alle geluk van de wereld samen met "Manlief". Groetjes Rietje
Pfff het zweet breekt me uit bij het lezen van alle tegenslagen op 1 dag.
En toch doorzetten.
Dat vind ik echt klasse.
Uiteindelijk heb je wel genoten van je ritje, maar het was wel heftig hoor.
Liefs Alida
Een reactie posten