hoogte en dieptepunt

Alweer de laatste dag van 2010! Gaan jullie nog spetterend het volgende jaar in? Manlief en ik hebben hele leuke, leuke en minder leuke momenten beleefd in het afgelopen jaar. Maar hé, we zijn alweer klaar voor wat komen gaat. Vannacht blijven we vanwege de mist en ijzel met Bram toch maar thuis.
Iedereen bedankt voor jullie reacties op dit blog en allemaal een goed jaar gewenst!! Groetjes P&C

hoezo 'even' naar het werk

Vanmorgen wisten we al dat er wat sneeuw was gevallen, maar zoveel? Ik was er helemaal klaar voor en had al netjes om 08:30 uur de handen aan het stuur van de fiets geklemd op weg naar het werk. Eenmaal lopend naar de grote weg, begon ik vol goede moed aan de fietstocht van 5 kilometer, maar .. na een paar meter gaf m'n fiets er bijna de brui aan. Ik slipte alle kanten op en bleef gelukkig nog in het zadel. Wandelen ging nog sneller!  Dit was voor mij geen doen. Dus weer ploeterend te voet terug naar huis en ik was er om 09:10 uur!( ik zou om 09:00 uur moeten beginnen) Al een paar keer gebeld naar kantoor, maar er nam niemand op... toen maar het mobilie van collega gebeld die nog thuis zat te dubben fietsen of lopen. En ik?  Ik ben thuis gebleven en ik heb vanmorgen de paden rondom huis sneeuwvrij gemaakt voor het geval dat ik nog zin krijg om te fietsen, ha ha.(echt niet) De schapjes heb ik gisteren met de fiets gehaald. Over een half uur loop ik weer buiten met Bram die de meeste energie van ons allemaal heeft, helemaal geweldig om te zien (hij lijkt wel een jonkie van 2)!!

Gezellig kerstweekend allemaal!

sneeuw is

wit (nog wel) en erg vermoeiend. Tot nu toe gebruik ik nog steeds de fiets om naar het werk, de supermarkt en de bieb te komen, hoewel het allemaal wel wat langer duurt. Manlief neemt het wandelingetje met Bram dan maar ff van mij over.  Gisteren gingen manlief en ik dezelfde tijd de deur uit en kwamen gelijk weer thuis nadat manlief 1,5 uur in de sportschool had doorgebracht en ik totaal met de boodschappen kwijt was (oh ja en onderweg nog met mensen gekletst die ook een sharpei hadden, altijd gezellig)

mijn mannen lopen synchroon

Sneeuw in Nimwegen

Er is toch wel wat sneeuw gevallen vannacht. Tussen de 10 en 15 cm.

Brammetje gaat er wel voor zitten....

See you...

PatjeXXX

een bezorgde husband

Gisteravond was manlief aan de wandel  met blije Bram. Dus... dacht ik, laat ik eens als sportieve CF-er de achtertuin en het gangpad sneeuwvrij maken. Drama, want manlief had de sleutel en zijn mobilie vergeten mee te nemen.. Na veel gebonk en gebel dacht manlief dat er iets met mij was gebeurd,want ik deed de voordeur niet open. Hij is naar een paar buren gelopen met Bram en heeft geprobeerd me te bellen en ... ik nam uiteindelijk de phone op nadat ik binnenliep na een tijdje 'sneeuwvrij  bezig zijn'. Manlief was er helemaal door van de kaart en heeft een slapeloze nacht gehad door     mij.... De huissleutels en de mobilie worden hier nooit meer vergeten mee te nemen.

ff lachen, niet geschikt voor kinderen onder de 8 jaar

Grün

De pet scan en de ct scan stelde niet zoveel voor. Waarom je nuchter moet zijn snap ik niet. Je moet n.l. van te voren wel veel drinken. (vanwege de jodium contrastvloeistof). Uitslag is natuurlijk nog niet bekent. Verder een poli bezoek. Longfunctie was wel weer wat lager dan laatste keer. Ik merk er gelukkig niets van. Volgens de arts moest ik me er vooral niet druk om maken. Dat doe ik dan ook niet, maar vind ik dat ie de volgende keer wel beter moet zijn, anders zit ik onder de 3 liter Fev1. Normaal is dat 3,3 of 3,4. Afwachten wat de uitslag wordt....

PatjeXXX

liefde voor altijd

vandaag zou Roosje 11 jaar zijn geworden

24 ste een petscan

Morgen een petscan in Grunn. Ik laat me rijden door een taxi. Ik dacht, dat is eens wat anders. Met de motor gaan is geen optie, 't is geen motorweer. Eigen auto is ook geen optie, distributieriem is op, 8 jaar oud en 93000 kilometers verder. Maar ja, kosten zijn op dit moment te hoog voor onze vette geldbuidel.
Morgen om 15:30 uur ben ik klaar met het onderzoek en misschien volgt er een inloopspreekuur poli bezoek bij de KNO arts. Kan ook zijn dat dat pas donderdag wordt. Wel ben ik donderdag op de poli bij de transplantatie arts. Misschien zie ik W v/d Bij wel. Voor mij lang geleden dat ik hem gezien heb op de poli.

PatjeXXX

We zijn allemaal nog van slag om zonder Roosje verder te moeten. Het is toch wel bijzonder dat je binnen twee jaar zo ontzettend gek kan worden op een hond uit het asiel. We praten er nog steeds over. Maar we moeten toch de draad weer gaan oppakken, want als je in je verdriet blijft hangen, gaat dat vreten aan je gezondheid en daar moeten we heel erg voor waken. Bram is er tenslotte ook nog.

Dit weekend gebruiken we om bij te tanken, want jongens wat hakt zo'n week erin. Met Bram gaat het best goed. Hij merkt dat Roosje er niet meer is, ligt een beetje voor zich uit te staren, maar vertoont geen afwijkend gedrag zoals haar gaan zoeken of gaan janken.  Bram is dan ook veel meer op zich zelf dan Roosje. Ze waren zo totaal verschillend. Wel reageert Bram buiten weer meer op andere reuen, dat sinds de komst van Roosje stukken minder was. Ze waren dan gezellig samen aan het snuffelen en hadden weinig aandacht voor hun omgeving.

Pat is gisterochtend nog ff op pad geweest naar Velp. De motorclub had een technische ochtend georganiseerd waar je vragen kon stellen. Het garantietermijn van mijn motor is nu verlopen en mochten er problemen ontstaan, kan Pat er zelf wat aan gaan sleutelen. Maar... Pat vond het zo gezellig dat hij maar één onderdeel heeft meegekregen en de rest van de ochtend gezellig heeft staan babbelen hi hi . Maakt niet uit, hij had via internet al een handwerkboek besteld en is er toch ff uit geweest.

een herinneringskiekje

life goes on

maar het is zo anders zonder Roos. Gisteren heb ik (Claudia)verspreid over de hele dag gejankt en doordat  ik helemaal op was heb ik gelukkig vannacht door kunnen slapen. Manlief niet, die heeft een deel van de nacht opgezeten. Het is zo stil in huis en ik zie steeds het beeld voor me toen ze gisteren op de behandeltafel lag en bezig met haar waren en ze helemaal haar koppie achterover legde om tussen de mensen door mij te vinden, waarna ze me heel lang bleef aankijken. Alsof ze zeggen wilde 'ik ben op, het is goed zo, bedankt voor alles". Ik heb het hier heel moeilijk mee. Het is ook allemaal nog zo vers.

Roosje wilde altijd bij je zijn, waardoor je altijd goed op moest letten dat je niet tegen haar aanliep. Ze kon niet de hele middag liggen suffen, maar was altijd iedereen aan het inspecteren wat er gebeurde.  Ze wilde weten waar ik heen ging, zelfs het toilet was niet veilig. Ik had mijn persoonlijke bodyguard. Ze stond altijd bij de achterdeur te wachten totdat ik met de fiets uit het zicht verdween en stond er weer op de tijd dat ze me weer verwachtte. Als ik later was dan normaal stond ze al te janken volgens manlief. Een welkom met veel gejodel, een lik en een dansje. Ze was onrustig als ik boven was en stond dan een beetje waaks te doen bij de voordeur. Voordat we naar buiten gingen, ging ze ondeugend met de deken van Bram spelen. Ze was er als de kippen bij als ik Bram zijn pootjes of oortjes ging behandelen, want ze wilde precies zien wat ik deed. Soms gaf ze Bram nog snel een lik over zijn neus. Ze was niet bij Bram weg te slaan toen hij op een behandeltafel lag bij de dierenarts en niet onder narcose wilde. Ze ging altijd liggen kijken in de keuken wat ik aan het maken was voor het avondeten en viel uiteindelijk in slaap. Het slapen ging gepaard met hard gesnurk en een scheetje tussendoor. Als ze Pat aan zag komen ging ze zich helemaal strekken zodat ze over haar buikje gekriebeld kon worden. Gaf Pat haar te weinig aandacht, dan ging ze tegen zijn stoel aanzitten en sloeg haar poot tegen de stoel. Net zo lang, totdat ze vond dat ze voldoende knuffels had gekregen. Ze heeft zoveel liefde en vrolijkheid aan ons en aan Bram gegeven dat ik het ongelooflijk moeilijk vindt om zonder haar verder te moeten. Het is ook voor het eerst dat we afscheid moeten nemen van onze hond. Maar je moet verder, life goes on, alleen ik kan dat nog ff niet helemaal. Dat moet slijten. Manlief ging vandaag ff boodschappen doen, maar was een muntje voor de winkelwagen vergeten en reed weer terug naar huis. En is maar thuis bij Bram gebleven. Het is allemaal zo anders en we zijn nog een beetje van slag. Bram slaapt veel en komt bij ons liggen. Buiten kan hij in zijn eigen tempo lopen en hoeft hij niet meer op Roosje te wachten die gek was op snuffelen en wroeten. Hij deed dan maar gezellig mee. Als Bram in de verte een hond ziet aankomen, blijft hij nog wel eens staan staren. Ik moet hem dan echt meetrekken. Toen ik vanmiddag thuis kwam, stond Bram mij kwispelend op te wachten en dat was heel fijn. Ik ben blij dat Bram er nog is, zodat niet alles wegvalt...
Het komt allemaal wel weer goed....

Roos

Vanmorgen hebben we Roos in moeten laten slapen. Ze is vannacht sterk achteruit gegaan. Ze kon vanmorgen niet meer op haar poten staan. De dierenarts controleerde van alles maar ze had op de achterkant geen reflexen meer, na bloed onderzoek bleek dat alle gemeten waardes verkeerd afweken. Na een nachtje niet drinken was ze al uitgedroogd, en ga zo maar door. Ze had veel pijn ondanks de enorme pijnstilling. 27 november zou ze 11 jaar worden.

PatjeXXX

rustig hier?? nou nee niet echt nee

Toch nog een vervolg... Vannacht om 02:00 uur blafte Bram. We gingen allebei naar beneden, omdat er waarschijnlijk iets met Roos zou zijn. Bram waarschuwt ons altijd als er iets met Roos is. Ze trilde van de pijn en ze zat anders, met de achterpoten gestrekt naar voren en als ze stond maakte ze een bol ruggetje. Tjonge tjonge wat een ellende. Stapje voor stapje is ze naar buiten gelopen om wat plasjes te doen en toen weer langzaam naar binnen. We hebben haar een kinderasprientje gegeven en ik ben bij haar blijven liggen totdat ze lag te snurken. De nacht is verder rustig verlopen. Vanmorgen was het niet veel beter en we konden vanmiddag bij onze dierenarts in Rhenen terecht. Naarmate de middag naderde kwam ze niet meer van haar plek, ze kon niet meer lopen. Samen met de buurman heeft Pat Roosje op een deken geschoven en zo de auto in geholpen. Zit je daar in de wachtkamer en dan wordt het me toch wel ff te kwaad hoor.Ligt ze je zo zielig aan te kijken...Het blijkt dat Roosje een temp had van 40,5 veroorzaakt door de pijn. De dierenarts constateerde een rughernia die gelukkig nog niet in een ver gevorderd stadium zit omdat haar achterkant niet verlamd is. Er schijnen 5 gradaties van te zijn.  Ze heeft nog gevoel in haar achterpoten en kan nog haar behoeftes doen. Via een ader kreeg ze een zware verdoving toegediend, waardoor ze bijna gelijk in slaap viel. Ook kreeg ze een spuit met prednison toegediend dat de zwelling van zenuwen op de rug zou moeten afnemen. Vanavond laat krijgt ze een voorgeschreven pijnstiller en gedurende de komende tijd 3 per dag. Morgenochtend moeten we alweer terug naar de dierenarts om te kijken of ze al kan lopen, en ook hoe ze loopt. Hij was erg bezorgd om zijn favoriete patiënte en was blij dat we zo snel gebeld hebben. Sinds we thuis zijn ligt ze te slapen, met Bram dichtbij haar. Gelukkig mocht ik vandaag verlof opnemen zodat ik bij haar kon zijn. Soms vraag ik me wel eens af wanneer de gezondheidsproblemen in huize Denissen weer eens ff een pitje lager komen te staan. Maar met het motto van manlief  'het komt wel goed' geloof ik daar wel in.

Groetjes Claudia

beetje mistig

het zicht van Claudia vanmiddag gelukkig zonder voetganger voor 'r neus

Vanmiddag hadden we een afspraak bij de motordealer voor de Diversion. Het was een beetje mistig met een zonnetje dat door wilde komen. Pat rijdt met het vizier open, maar ikke niet. Resultaat een vizier die continue besloeg met alleen maar regendruppeltjes en waarbij mijn handschoen als ruitenwisser moest dienen. Niet te doen. Na een stukje snelweg hebben we de weg binnendoor gepakt, waardoor ik toch met het vizier open heb gereden anders zag ik echt niks. Gelukkig vlogen er geen insecten, duiven en herten tegen me aan hi hi.  De hele middag hebben we bij de dealer gezeten, terwijl de monteur ijverig aan de slag was . Uiteindelijk was het al namiddag en begon het te schemeren en de mist was alleen nog maar toegenomen. Het was zeer intensief, vermoeiend, koud en een lang stuk met weinig zicht. We hebben er twee uur over gereden en zijn veilig thuisgekomen. Thuis was het welkom niet zo enthousiast door Roos en Bram. Het blijkt dat Roos pijn heeft, waarvoor ze nu pijnstilling van ons heeft gekregen en straks hopelijk een beetje kan slapen... Vorig jaar had Roosje pijn aan haar rug en schouder, opgelopen tijdens een uitglijder in huis. We weten niet wat er met haar is gebeurd, maar ze loopt met een bol ruggetje onrustig heen en weer.  Zo sneu voor haar. We zijn allebei doodmoe van de intensieve rit en ik hoop dan ook dat we vannacht allemaal kunnen slapen.

krampjes

Heb al langere tijd last van spierkrampen. Vooral de kuitspieren. Gisteren maar begonnen met magnesium tabletten. 4 x 2 per dag was de dosering na transplantatie. Dit is tegen kramp in de spieren in het algemeen, de medicijnen tegen afstoting zijn daar debet aan.
Het sporten was dan ook niet leuk gisteren. Al een tijdje geen last gehad van kramp tijdens het sporten. Ik heb wel 3 kilometer op de loopband gelopen,  maar op eieren. Een paar keer schoot bijna de kramp in de kuiten. Daarna gaan fietsen. Ik wilde 10 minuten fietsen maar ik kwam tot ruim 7 minuten. Het schoot toen echt in mijn rechter kuit. Balen hoor. Moet binnenkort toch naar Grunn, petscan en poli, dan meld ik het kramp-probleem wel.

See you...

PatjeXXX

pet scan

Ben net gebeld vanuit Grunn. Wim van der Bij stond mij te woord. Het was de uitslag van de bronchoscopie. Nou ja, uitslag. In ieder geval was het de eerste scopie waar te zien is dat een stemband stilstaat. De andere scopieën werden gedaan via een beademingstube (na transplantatie). Dan kan je de stembanden niet zien via een scopie. Verder onderzoek vond v.d Bij wel noodzakelijk omdat een stilstaande stemband verschillende oorzaken kan hebben waaronder gezwollen lymfeklieren. Een pet-scan zou mogelijk de oorzaak kunnen aantonen.
Binnenkort krijg ik weer een afspraakje in Grunn. Meteen een poli-afspraak erbij.
Ik ben zelf wel blij dat er verder gezocht wordt. Ik ben op de dag toch vaker moe en dat bevalt me helemaal niet.

See you...

PatjeXXX

Claudje kan nie slapu

Het is al ver na middernacht en ik kan niet slapen en ik moet straks om 07:00 uur m'n bed uit. Nog maar vijf uurtjes te gaan. Ik ben veel te wakker, ben aan het malen en kom er niet uit. Gewoon doen wat m'n moeder vroeger altijd tegen me zei ' meisje, geen zorgen voor de dag van morgen'. En gelijk heeft ze. Op de slaapkamer is het behoorlijk fris, dus nog een dekbed over me heen gelegd, dan toch weer te warme benen, en nog een keer naar het toilet. Eenmaal terug in bed ligt manlief heerlijk te snurken en krijg ik honger. Dan maar beneden wat eten en een kopje warme melk drinken, met op de achtergrond het echo gesnurk van de andere twee lieverds. Ik wil ook dromen, snurken, en uitgerust de volgende dag tegemoet gaan. Maar hoe krijg ik m'n bovenkamer rustig??Lieve mensen, ik ga weer proberen om nog een beetje nachtrust te krijgen en ga weer naast mijn lieverd liggen (luisteren).

zonder stuurbekrachtiging

Vanmorgen toch maar eens goed gekeken onder de motorkap met een zaklamp. Ik zocht de dynamo en vond hem ook nog. Ik werd opeens helemaal blij. De dynamo zit op een andere multiriem dan degene die dinsdag eraf gelopen was. Met andere woorden, er kan met de auto gereden worden maar dan zonder airco, niet echt meer nodig, en zonder stuurbekrachtiging. Stuurt niet zo lekker de bocht door. Hoef ik morgen, vrijdag, niet met de motor door de regen naar de Zonheuvel in Doorn 's avonds deelnemers van de themadag 'op de wachtlijst' op te vangen. Lekker relaxed. Alleen oppassen bij rotondes ha ha. Spierballen kweken.

See you...

PatjeXXX

Altijd iets bijzonders

Vanmorgen in het UMCG geweest. Had gisteren wat voeten in aarde, want de auto had er geen zin meer in. Een multiriem was van een poelie afgelopen. Gevolg geen stuur bekrachtiging, geen dynamo en geen airco. Rijden tot de accu leeg is, is ook geen optie. Gelukkig stonden we nog op de parkeerplaats. Per toeval kwamen we er achter dat de multiriem eraf was.
Als het vochtig weer is piept er een poelie, die spuit ik dan in met siliconenspray en het gepiep is dan over, tijdelijk. Gisteren was het niet anders, terwijl ik uitstapte met de siliconenspray werd het stil. Toch maar even kijken, de motor bleef gewoon doordraaien. Motorkap open, shit, de mulitiriem van de poelie af. Hij was niet eens gebroken. Ik kon hem er heel uitvissen. (Eerst de motor uitgezet). Wat een gedoe. Wat nu, morgen ochtend naar het Umcg. Eerst de garage bellen, de monteur had slechte zin. Hij zei: 'Ben je lid van de ANWB, probleem toch opgelost, doei'. Ben wel lid van de ANWB maar voor de motoren. Ik was even helemaal u.p.g. Wat een oetl*&.
Andere garage gebeld, tja een automaat mag je niet slepen. Het mag wel maar dan niet met een hogere snelheid dan 20 km per uur. 'Wat denk je dat het kan zijn?' Geen idee, moet ik eerst onderzoeken. Ook geen succes story. Dan maar google-en. Op verschillende forums staat het piep-probleem beschreven, vooral bij GDI motoren van Misubishi. Maar waar zit de spanner van die riem? Ik denk inmiddels dat ik het wel weet, maar hoe is ie los te krijgen, en vooral hoe kom je erbij? Dat is bijna onmogelijk. Het is een 2,4 liter motor dwars geplaatst. De ruimte tussen de binnenkant van het spatbord en een poelie is 1,5 cm. Handig...
Dan maar een taxi proberen. Ik krijg deze vergoed door het VGZ.
Wederom een gedoe. Eerst inschrijven, oké, dan een taxi bestellen, oké. Maar dan, om 6:00 uur vertrekken, oké. Vrouw van Univé:  'Moet de chauffeur blijven wachten of moet ie weer opgeroepen worden?' Ik vraag 'Hoezo, ik weet niet hoelang het duurt, als ze iets tegenkomen tijdens de broncho weet ik niet hoe belangrijk dat is.' 'Maar mag mijn vrouw ook mee?' Vrouw van Univé:  'Weet ik niet, ik ken uw contract van het VGZ niet.' Ik:  'Het is gewoon zittend vervoer.' V.v.U:  'Dan geldt het alleen voor u.'! Ik 'Dat moet ik dan maar eerst navragen bij het VGZ. Ik bel u nog wel terug.'
Echt niet . Dan maar naar de buren een paar deuren verderop. Ja je kunt onze auto wel lenen. AAAAhh, wat fijn. Probleem voorlopig opgelost.

In Groningen ging het allemaal een stuk beter. Nee geen scoop via de mond, maar via de neus. Ik dacht laten we dat eens doen. Linker neusgat was te nauw, rechts ging beter, maar het voelde niet fijn. Mijn stembanden zijn waarschijnlijk de oorzaak van de obstructie. De linker beweegt niet en staat zo dat ie de doorgang beperkt naar de luchtpijp. De rechterkant werkt prima.


Op het plaatje zie je een voorbeeld van de stembanden. Van beide heb ik de helft. Wel jammer, dat de doorgang zo belemmert wordt. Ik kan zo niet optimaal mijn longen benutten.
Oplossing: volgens de arts die de scopie deed is die er niet. Ja, een KNO arts kan er wat aan rommelen met vloeistof of zo, maar meestal helpt dat niet.

Joepie, weer iets bijzonders erbij.

See you...

PatjeXXX
Oh ja, bij thuiskomst om 12:45 uur lag er een briefje in de bus dat er een taxichauffeur om 06:00 uur aan de deur was geweest......

Fiv1

Wat is de Fiv1? Het tegenovergestelde van een Fev1. Het aantal liters lucht dat je per seconde kan inademen. En die is bij mij een stuk lager dan een week of 4 geleden. De waarde is nu 0,66 en normaal zit ik rond de 0,90.
Ik heb al een week last van een obstructie, waarvoor ik coli ben gaan vernevelen want misschien is het een ontsteking. Maar nee, na 7 dagen 2x2 coli vernevelen is het probleem nog steeds aanwezig. Gelukkig kan ik onder woorden brengen wat ik voel, dat scheelt wanneer je uit moet leggen wat er aan de hand is.
Volgende week woensdag een bronchoscopie in Groningen (06:00 uur vertrekken). Hier in Nijmegen is de ervaring er niet om te weten waar je op moet letten bij een long-getransplanteerde. Maar even afwachten wat het wordt woensdag....

See you,

PatjeXXX

10-10-'10 en daarna

De datum waarop wij als nieuw clublid de laatste toerrit van 2010 meereden met de Yamaha Diversion Club Nederland. Best wel spannend. We waren al vroeg op pad, om 08:15 uur reden we in brrr koude temperaturen over de snelweg naar Woerden. Om 10:00 uur zouden de groepen gaan rijden. Manlief was zo opgewekt om een zomer(motor)broek aan te trekken. Holadijeeeee. Zijn benen verdwenen achter de kuip met de verwarming aan... (mazzel). De motorclub zou elkaar treffen in het kasteeltje van Woerden. We waren één van de eersten en konden nog niet iets warms nuttigen in het kasteeltje, want de boel was nog gesloten. Ff kletsen en wachten in het zonnetje. Uiteindelijk kwamen er totaal 96 mensen af op de toerrit, niet normaal. Zelf kon je een groep samenstellen en Piet waarmee ik ff zat te praten betrok manlief en mij bij een groep, bestaande uit alleen maar mannen. Om maar niet te uitgebreid te zijn, vond ik het erg vermoeiend om in een groep te rijden, waarvan de voorste man dacht dat ie op tijd bij moeders de vrouw thuis moest zijn of zo, want zijn ogen kende alleen maar de 'vooruitkijkfunctie' en zijn handje de gashendel zodat mensen uit zijstraten niet gezien werden. Of hij zat een paar keer verkeerd, of ging op het allerlaatste nippertje rechtsaf. Ik moest heeeeel goed opletten en afstand houden. Er vielen gaten in de groep omdat de voorste rijder niet in de gaten had, dat er mensen achter hem reden, die ook wel eens moesten stoppen voor een stoplicht en zo. Uiteindelijk ben ik gestopt en de groep achter mij ook, om op elkaar te wachten. Meneer Haast was m gepeerd.  Prima, maar er kwam weer een vervanger,  ook familie van meneer Haast. Dat rijdt niet leuk. Na de lunchstop heb ik besloten niet meer als nummer twee te rijden, maar in het midden met manlief. Wel zo vertrouwd en we kennen elkaars rijstijl. Om 16:00 uur waren we terug bij het beginpunt en kon je nog een drankje nuttigen voordat je naar huis wilde rijden. Hebben we ook gedaan, ff zitten op het terras met de zon op onze bol. Manlief en ik hebben besloten niet meer mee te rijden met zulke grote groepen. Wel heb ik een paar maanden terug genoten van de rit met allemaal collega's. Het verschil? Er werd toen om de twee uur een terrasje gepakt en lekker relaxed gereden, zodat je ook nog van de omgeving kon genieten. Er was een rijder voorop en een rijder achteraan, die samen communiceerden met de intercom zodat de groep bijelkaar bleef.  Waarschijnlijk had de organisatie van afgelopen zondag niet gerekend op zoveel mensen. Ik heb ook vaak m'n hart vastgehouden toen ik motorrijders fietsers zag inhalen op een erg smalle weg, waar je niet verder kwam dan de tweede versnelling, en er tegelijkertijd een stoet oldtimers, skaters etc,  tegemoetkwamen. Levensgevaarlijk. Tjonge tjonge, en deze mensen hebben al jaren hun rijbewijs?? Op weg naar huis hebben we toch maar een warme maaltijd gegeten, want puf om te koken hadden we geen van beide. Eenmaal thuis, heeft manlief de motoren gestald en is zonder mij de hondjes gaan uitlaten. We hebben nog ff zitten napraten en om 22:00 uur zijn we gaan slapen!

Afgelopen maandag had ik deel 1 van de jaarlijkse CF-check. De fev1 is 3,48 !!,  maar de foto toont een oerwoud aan van bronchieen die vol zitten met ontstoken monsters.  Ze vinden het onverklaarbaar dat daar nog steeds zo'n goede longfunctie bijpast, net als ik. Ondanks dat ik de boel (nog) onder controle heb, zijn we samen aan het speculeren of het uit preventie niet raadzaam is een infuuskuurtje te nemen met tussendoor een stofzuigermoment in het ziekenhuis, waarvan je niet weet of je er op lange termijn iets mee opschiet. Ik ben nog ff aan het denken.  Uit de glucosetest blijkt trouwens mijn alvleesklier nog geen kuren te tonen die gaan lijken op diabetes, dus ik ben weer blij!!

Ik ben beroemd op youtube!! Grapje. Ik sta constant in beeld (manlief zegt 'in de weg'), te wachten achter meneer Haast (zilveren bmw), met het witte vlak op de rug!!! Leuk hè? Zie volgende link
http://www.youtube.com/watch?v=yAHcBrJSJcA&feature=player_embedded

Zie hier nog wat fotootjes van afgelopen zondag

De leukste zomerfoto met een CF-knuffelaap.

Kreeg ik zomaar post van de CF-Stichting, en wel een a4 enveloppe. De mededeling was dat ik de winnende foto had ingestuurd. En, had je dit verwacht? (Interview vraag) Nee, natuurlijk niet. Er moeten best leukere foto's te maken zijn, denk ik zo. Maar neeeee, een leuk verrassing toch?

De foto is gemaakt in Zuid-Frankrijk bij de Grand Canyon Du Verdon. Het CFknuffel aapje heeft al veel meer kilometers gezien, maar dit was ook voor ons, Claudje en Patje, een bijzondere rit.

De prijs is heel toepasselijk. Toegangskaarten voor de Apenheul. Ik zal eens kijken of daar ook CF-apen zijn. Of we dit jaar nog gaan hangt van het weer af.



See you, PatjeXXX

om gek van te worden

Zaterdagmorgen 07:45 uur, manlief duikt onder de douche en gaat daarna op zoek naar de spullen die hij mee moet nemen naar Doorn. Pat had een bijeenkomst georganiseerd vanuit Harten Twee voor mensen die een jaar geleden hart/long getransplanteerd zijn. Manlief is druk in de weer en rijdt uiteindelijk de motor uit de tuin, ik kijk of het goed gaat in m'n duster.  Ik vraag 'heb je je insuline bij je?' "Nee, wil jij die even pakken dan?' Omdat manlief op 'haasttijd' zat, duurde het voor zijn gevoel een beetje lang eer dat ik terug kwam met de insuline, hij was zijn rugzak maar gaan doorzoeken (zooitje), want misschien zat de insuline daar wel in....Ik vond ook nog een papiertje met groepsonderwerpen.. bijna vergeten....  Manlief rijdt weg, mooi, tijd voor de hondjes en daarna een bakkie. Ik had het plan met de motor naar een feestje in Nijmegen te rijden, maar ja ... manlief had mijn motor geleend de dag ervoor en eerlijk gezegd zag hij er niet uit. Ik ben in de weer geweest met een sopje, wax en een poetsdoek. Wauw,  weer als nieuw.  Toen wilde ik de topkoffer er 'even' opklikken, want ik moest de cadeautjes meenemen. Nou, ik ben een half uur bezig geweest en met mijn power lukte dat dus mooi niet. Ik ben natuurlijk niet voor één gat te vangen, dus hup de zijtassen dan maar. Ik zag de bevestigingsinstructie en had al zoiets van 'laat maar zitten'. Het werd uiteindelijk de tanktas. Zo, helemaal klaar (dacht ik). 'Even' de motor van de bok halen. Nou dat 'even' werd iets langer hi hi. Beetje lastig 270 kilo van de bok halen. Normaal staat ie op de zijstandaard. Maar, ook dat was gelukt. Toen nog omkleden, maar de binnenjas zat er nog niet in (jas weer terug van de dealer). Wel frisjes om alleen in een (motor)zomerjas te rijden. Ritsen dus. Heb ik de motorjas aan, vergeten nog een stuk stof te ritsen op de rug. Jas uit, ritsen, jas aan. Klaar? Nee, het vizier zit vol met vliegentroep. Onderhand had ik gewoon beter de auto kunnen pakken, maar ja... Ik was uiteindelijk klaar voor de start. Wel handig als je de cadeautjes bij je hebt natuurlijk! Weer terug naar binnen om de spullen te pakken. Na wat gemanoeuvreer ben ik uit de tuin gekomen. Wat een begin van de dag pff. Eenmaal mijn stalen ros geparkeerd voor de deur waar het feestje was, stond de visite al voor de ramen te kijken en te zwaaien (heel leuk). Na twee uur in de drukte te hebben gezeten (waarbij een 80-jarige oom vroeg 'of ik mijn pyjama nog aan had') had ik er tabak van, dus ben nog een stukje gaan rijden. Lekker rustig met zon en wind.  Daar ik toch langs een benzinepomp kwam, maar ff tanken (dacht ik). Maar waar heb ik de papieren met pinpas gelaten...... Niet te vinden, jas uit, binnenjas uitritsen, nee, alle zakken controleren, jaaaaaa hij zat in één van de binnenjassen (meerdere lagen). Ff, de tankdop openmaken, shit stom fck zit een tanktas op ha ha, nou ja geen probleem een stukje optillen en verleggen zonder te schuiven. Ook weer opgelost. Zo, nou nog pinnen, maar 'pincode onjuist'. Had ik niet mijn eigen pinpas maar die van de gezamenlijke rekening bij me. Toen ik dacht 'ik word niet gek vandaag',  zat ik op het randje. Ik kan er nu wel erg om lachen. De rest van de avond is verder buitengewoon normaal verlopen.

nog wat foto's van een happy Pat en zo

ff een stop

campinghouder Piet met Pat

ondeugend mannetje

'de villa'

stukje camping

nog vol goede moed vóór de klim

zie je ons?

op terrasje in Bergen

heerlijk uitgerust

pittig ijsje

kiekeboe

bijna boven

Hallo allemaal, zo ff een korte impressie.
Ondanks dat het een beetje herfstachtig was, hebben we een leuke midweek gehad in Schoorl! Het is zo voorbij hoor. Voor het eerst gingen we ieder met eigen motor een paar dagen weg. Spannenddddddd. Maandagmiddag was het een hele leuke heenreis die Pat had uitgestippeld. We gingen twee keer met de veerpont mee!Al met al zo'n zes uurtjes over gedaan, het was prachtig weer en we hadden vakantieeeeeeeeeee! Omdat de camping ook een eetgelegenheid heeft hebben we er na aankomst een warme maaltijd genomen. Wel zo lekker na een hele middag buiten vertoeven. Dinsdag en woensdag begon de ochtend met veel regen. We konden voor het eerst zonder geluid van buren of honden die er uit moesten, blijven liggen tot 11:00 uur (en het regende toch). Wat een luxe! Dinsdagmiddag zijn we te voet met hulp van navigatie naar Schoorl gelopen en hebben nog wat spulletjes gekocht, stukje de duinen ingelopen en er wat gedronken. Woensdagmiddag zijn we ook weer te voet gelopen naar Bergen (en wat een enorme huizen daar zeg), terrasje (in de zon!) gepakt en rondgekeken. In Bergen heb je heel veel restaurantjes. Eenmaal in het huisje gingen de benen omhoog hoor! Donderdag gingen we samen een eind rijden en bij goed geluk kwamen we uiteindelijk terecht bij een visafslag in Den Oever waar we heerlijk buiten op het terras van restaurant Basalt hebben gegeten. Allebei vis natuurlijk!Was wel genieten hoor! Vrijdagochtend moesten we om 11:00 uur het huisje schoon achterlaten en voor die tijd hadden we een verzorgd ontbijt genomen in het restaurant van de camping om de dag goed te beginnen. Nog wat foto's gemaakt van de campingeigenaar die toch nog ff heel graag op zijn exmotor wilde zitten ha ha. We mochten nog een nachtje blijven, maar jammer...  Pat had de volgende ochtend een afspraak in Arnhem. We hebben op de terugweg nog ontzettend gelachen toen de navigatie ons stuurde over een weg met alleen maar hopen zand en daarna een pad met grind en gaten. Pat had per ongeluk vergeten aan te vinken dat ie onverharde wegen moest vermijden. Nou ja, ik heb maar niet te veel naar Pat gekeken die voor me reed en waarvan de aanhanger heen en weer zwiepte en ik dacht 'straks is manlief aan het zandhappen'. Ja, het was geen saaie rit. Eenmaal weer op een 'normale' weg nog ff gestopt op de afsluitdijk bij Enkhuizen (mooi zicht) en werd uiteindelijk bij Ede de schuif losgetrokken(geen mooi zicht) en zijn we via de snelweg in één ruk doorgereden naar Nijmegen. Het was behoorlijk druk op vrijdagmiddag. Gelukkig droegen we waterafstotende motorkleding, want er is wat water gevallen.

Zaterdagmiddag was het zover en kon ik de twee oude beertjes ophalen bij het pension. Ik had me in de tijd vergist en was een uur te vroeg! Ze waren helemaal door het dolle en Bram is nu nog aan het bijtanken volgens mij.Er wordt hier weer wat afgesnurkt. Het is goed met ze gegaan en ik kreeg zelfs een verpakte hondendeken voor ze mee, zo leuk!

Vandaag is Pat naar zijn zus gereden in Friesland waar hij blijft overnachten. Morgenochtend staan er weer controles gepland in het UMCG dus hoeft hij niet meer zo'n heel eind te rijden. Op het laatste moment koos Pat  toch maar om met de motor te gaan in plaats met de auto gezien de weersvoorspellingen (die niet zo goed zijn).  Op de terugweg heeft Pat nog het een en ander gecombineerd en gaat nog bij wat mensen langs. Altijd leuk om dan nieuwe verhalen te horen!

Tot de volgende keer

Neus

De Neus. Brammetje natuurlijk.
PatjeXXX

nieuw cameraatje, nieuwe vrouw

ff lachu naar het vogeltje

Omdat het grote toestel in de maak is bij de importeur en wij maximaal zes weken zonder toestel zitten, is er een kleintje bijgekomen!! Broekzak formaat! Als we straks samen een weekje weg gaan, gaat ie mooi mee. En mocht ik zin hebben om bij Pat achterop zijn stalen ros te zitten, kan ik ook weer eens voor fotografe aan het werk. Is best wel gaaf om te doen. Gelijk ff de a- symmetrische coupe van 'nieuwe vrouw' vastgelegd. Voor veel collega's een total make-over. Een enkeling herkende me niet meer ha ha. Zelf ga ik voor de korte kant en Pat voor de lange kant. Dat is nog eens afwisselen!

samen er op uit

het kasteel in zicht

De afgelopen tijd gaan we er samen regelmatig op uit! Afgelopen zaterdag zijn we eens cultuur gaan snuiven (hum) haaa. Toen we een route aan het maken waren in de Garmin zagen we in het plaatsje Poederoijen een kasteel staan. En wel genaamd slot Loevestein aan de Waal. Nooit van gehoord, jullie? Zie de site http://www.slotloevestein.nl  . Nou ja, Pat wilde zich wel even ridder voelen en ik burchtvrouwe, dus hup ieder op ons stalen ros naar het avontuur.

coupe helm

De route er naar toe over dijkjes en langs dorpjes was erg mooi. Sommige dorpsbewoners hadden nog nooit een vrouwelijke motorrijder gezien, want monden hingen open en ogen knipperden niet meer. Aangekomen bij het kasteel eerst een terrasje gepakt (bij het invullen van een enquête kregen wij een gratis consumptie) op de binnenplaats en daarna de omgeving verkent met tussendoor een hapje van eigen bodem. Voor kinderen is het wel leuk vertoeven daar, er wordt van alles voor ze georganiseerd. Het was een gezellig dagje samen uit. Bijgaand een korte impressie hi hi. Dit zijn voorlopig de laatste foto's want de lens ging stuk. Gelukkig zit er 2 jaar garantie op. De lens is net 14 mnd oud.

melig in de souvenirshop

De dag erna lekker rustig aan gedaan met z'n allen. We zijn de hele middag in de tuin van m'n ouders geweest die zolang met hun kontje ver weg in de zon zitten. Bram en Roos kijken hun ogen uit als ze in de tuin zijn. Er komen regelmatig mensen langslopen, dus dat is interessant.  Pat was begonnen om de auto eens grondig schoon te maken. Binnenkant gestofzuigt, duurde ruim een uur om de hondenharen eruit te krijgen. De buitenkant is nog niet klaar, krasjes weg poetsen e.d. Het resultaat mag er zijn, de auto lijkt wel weer nieuw. Ik heb alle planten eens goed bekeken, tegen gepraat en water gegeven. Ze stonden meteen weer rechtop.

Vorige week zijn we een 'avondje uit' geweest naar Friesland. Onze zwager zag Abraham, dus een feestje waard. Allebei met de motor heen en dezelfde avond weer terug, totaal 320 km. Voor mij best inspannend, omdat ik niet op m'n best ben in het donker (op de weg). Voor je gevoel ben je sneller op plaats van bestemming met de motor dan met de auto. Het ging allemaal heel goed, maar ik was blij naar bedje te kunnen. De dag erna niet veel uitgespookt hoor en daarbij was het erg slecht weer.


Gezondheids-talkietalkie

Bij Pat blijken de leverwaardes niet goed te zijn na twee keer te zijn gecontroleerd. Voordat de herfst begint zit Pat weer in het UMCG voor vervolgcontroles. Nog ff afwachten. Voor die tijd gaan we eerst een weekje samen uitwaaien in Schoorl en de hondjes in Afferden. Met mezelf gaat het prima. Op kantoor beginnen enkele collega's alweer te snotteren en te proesten, dus dat is wel weer wat minder maar ja... doe je niet zo veel aan.

Tot de volgende keer!!!

korte impressie van de trouwdag 2005

Hallo allemaal, ik vond nog enkele foto's op de laptop van onze trouwdag in 2005. De rest van de foto's staan nog op fotopapier gedrukt en moeten we een keer scannen..

Patrick in het ziekenhuis. Paul hangt nog snel slingers op met ballonnen

ff helpen met de veters strikken, te benauwd voor

Ik heb heel wat afgelachen

ff wachten voordat we de trouwzaal in kunnen

onder muziek en applaus van collega's die allemaal cadeautjes hadden meegenomen, verlaten we de trouwzaal

mjam, wat een lekker hapje naast mij...

een omgebouwd hemelbed, een verrassing van de verpleging

Lieve Mirjam met rechts Paul. Ze waren getuigen, filmden, maakten foto's en waren onze chauffeur. Multi inzetbaar

Leuk om ff te zien. Pat lag toen weer (natuurlijk ongepland) in Dekkerswald voor een antibioticakuur en stond op de wachtlijst voor een dubbele longtransplantatie. Mijn toenmalige leidinggevende raadde me aan om te gaan trouwen, voor het geval Patrick het niet zou redden en ik alleen zou achterblijven. Een dubbel gevoel dus. In m'n eentje snel een jurk gekocht en in dezelfde week met mijn vriendin Mirjam op zoektocht gegaan naar schoenen en voor Pat een bijpassend overhemd met stropdas. Met Mirjam zat ik om 08:00 uur bij de kapper, waar we de slappe lach kregen vanwege de rollers die ik in het haar kreeg en nadat de rollers eruit werden gehaald, ging de kam erin om de boel te touperen (er zijn foto's van). Vriend Paul haalde Pat 's ochtends op in Dekkerswald, waar hij nog werd geholpen met z'n schoenen vastmaken en z'n stropdas knopen (heel lief). Op het stadhuis kwamen beide ouders en de getuigen en ... heel veel collega's die daar werkten! We hebben het kleinschalig gehouden. Nadat we getrouwd waren, gingen we met ouders en getuigen lunchen (kwamen we onze tandarts nog tegen ha)en toen moest Pat weer teruggebracht worden naar Dekkerswald, waar onze vrienden nog wat foto's in de tuin hebben gemaakt. We waren helemaal op. De verpleging stond ons op te wachten! Ze hadden Pat z'n kamerdeur versierd met romantische tekeningen en de kamer versierd met lakens/rozenblaadjes Omdat deze dag snel was gepland zonder tierlantijnen en maanden van voorbereiding, hebben we toch heel veel lol gehad omdat veel mensen meeleefden en het allemaal echt was en niet gemaakt zeg maar. We hebben het bij een klein gezelschap gehouden, omdat de meesten anders van ver moesten komen en het trouwen op het stadhuis met de lunch maar een half dagje duurde.
De volgende blog gaat weer over ons dagelijks avontuur!!
Groetjes Claudia