een nacht op stap

Vannacht om 01:00 uur stond Pat naast mijn bed. 'Claudia, ik heb heel veel pijn aan mijn linkerbeen die steeds dikker wordt en van kleur veranderd'. Dat werd vannacht een belletje naar het UMCG. In de tussentijd dat Pat zat te bellen heb ik me aangekleed en de benodigde spulletjes bijeen gepakt. Het was nog onduidelijk of we naar het ziekenhuis in Groningen of in Nijmegen moesten komen. We konden naar de Eerste Hulp van de Radboud in Nijmegen (lekker dichtbij). Niet te geloven mensen, maar ik ging bijna van m'n stokkie nadat Pat in beide armen werd geprikt en ik mocht assisteren (dichtdrukken pols). We lagen allebei in een deuk. Het leidde in ieder geval ff af. Na een echo bleek het te gaan om een groot bloedstolsel dat vast zit in een bloedvat bij de lies. Gelukkig dat Pat snel actie had ondernomen, anders zou het stolsel zich naar de longen kunnen verplaatsen en heet het een longembolie, pffff. Vannacht om 04:30 uur is Pat per ambulance (hij kon niet meer lopen) van de Radboud naar Dekkerswald vervoerd waar hij minimaal 2 dagen moet verblijven. Hij krijgt bloedverdunners ingespoten zodat het stolsel langzaam oplost. Na beraad in Groningen hoort Pat vanmiddag of hij een half jaar bloedverdunners moet blijven spuiten of pillen moet gaan slikken zodat het bloedvat zich kan herstellen. De werking van de pillen begint pas na vijf dagen. Ook wordt onderzocht of het stolsel te maken kan hebben met het medicijngebruik. Momenteel is het nog niet verklaarbaar. In ieder geval krijgt hij een steunkous voor zijn hele been aangemeten om het vocht af te drijven. Hij moet de kous twee jaar lang blijven dragen anders blijft het verschil in dikte van de benen zichtbaar. Om 05:30 uur lag ik in m'n bedje, kon niet slapen en werd om 07:00 uur door Bram gewekt die de trap op naar de slaapkamer was gelopen. Vanmorgen heb ik wat spulletjes voor Pat klaargezet die m'n pa bij Pat heeft gebracht. Vandaag blijf ik thuis om uit te rusten en wat te slapen.

Afgelopen weekend was erg afwisselend kan ik wel zeggen. Zaterdagmiddag kwam de overbuurman op bezoek en 's avonds zijn Pat en ik vanwege de 'week van het restaurant' uit wezen eten bij een nieuw eetcafé in Nijmegen. Gezellige sfeer, lekkere biologische groenten en heerlijke 3 gangen menu's waar je uit kon kiezen. Het was een hele fijne avond.
Zondagochtend stond ik om 07:15 uur met de 2 doggies bij het Goffertpark om Bram eens even lekker te laten rennen dat weinig gebeurd omdat hij voor geen meter luistert. Kon ie ook eens met Roos samen rondrennen. Er was nobody en het regende. Tot dat.... er een auto stopte achter mijn auto... Een vrouw met rottweiler stapte uit en Bram was zo ver weg dat ik hem niet kon aanlijnen. Bram loslaten gebeurd hier nooooooooit meer tenzij het terrein omheind is. Ze kregen elkaar nl.in het oog, en er werd een potje gevochten.....de rottweiler was ook los. De vrouw gillen, en ik Roos aangelijnd en naar de 2 vechtersbazen gerend. Toen ik Bram riep bleef hij gewoon wachten, heb ik hem aangelijnd, even staan praten en daarna nog een stukje gaan wandelen. Ik ben 5 jaar ouder geworden door het schuldgevoel want eenmaal thuis zag ik bloedvlekken rondom nek en rug. We hebben die zondag twee uur lang met Bram bij de dierenarts gezeten om hem verdooft te krijgen en de gaten in zijn huid te laten hechten. Roos week niet van zijn zij, zo lief. Eenmaal thuis stond m'n zus met man voor de deur en was ik die avond helemaal kaputt. Dit soort dagen wil je niet te vaak meemaken.

Gisterochtend zijn we samen naar het GAK geweest, waar ik herkeurd ging worden omdat ik de werkuren wil terugschroeven. Ondanks dat ik toch gespannen was, was er verder geen enkel probleem om minder uren te gaan werken. De GAKarts geeft toestemming. Binnenkort ontvang ik een brief van de arbeidsdeskundige wat het gaat betekenen voor m'n inkomen.

Nou mensen, ons leventje is in ieder geval niet saai hè?
Heel veel groetjes van Claudia