Ja, echt weer thuis, want dinsdag ben ik ff op en neer gereden van Groningen naar Nijmegen, surprise voor Claudia. Ik had geen zin om vanaf 13:00 uur de hele dag in mijn eentje door te brengen.
Maandag: Maagontledigsonderzoek, zal wel beter zijn dan de 1 ste keer, ik heb tenslotte geen last meer van mijn maag. Daarna de shuttletest. Deze was een stuk beter dan de vorige keer. Kwam ik toen tot nivo 7(450 meter), nu halverwege nivo 10(860 meter). De saturatie daalde van 98% naar 95%, maar na een minuut was ie al weer 98%.
Dinsdag: 6 min looptest en spierkrachtmeting. De looptest ging van 420 meter naar 780 meter. De laatste minuut had ik gerend. Ook hier zakte de saturatie van 98% naar 95%, en was binnen een minuut weer 98%. De spierkracht was vooral in de armen verbeterd. Was gemiddeld 160 en nu gemiddeld 290. De beenspierkracht is nu het gemiddelde van een gezond persoon. Bloed prikken en daarna een uitgebreide longfunctiemeting. De Fev1 was weer verbeterd en ik zit nu op 3.22, was 3.02. De verplaatsbare lucht is nu 4.00 liter en was 3.88 liter. De grootste verbetering zit em in de Fev1. Die is volgens de meetapparatuur 91% van een gezond persoon. Wel wetende dat mijn huidige longen 10% kleiner zijn. Theoretisch zit ik dus op 100% met de Fev1. Maar een mens is geen machine dus wie weet.... Na de longfunctie een poli bezoek bij de nursepractitioner, we waren eigenlijk zo klaar. Om 13:00 uur zat alles voor die dag erop en toen dacht ik, ik ga naar huis. Om 15:00 uur was ik thuis, heb de hond uitgelaten en toen kwam Claudia ook thuis. Waren we weer lekker met zijn drietjes. 's Avonds gekookt en om 19:30 uur weer naar Groningen vertrokken voor de laatste loodjes.
Woensdag: De laatste loodjes dus. De nierpomp. Langdradig onderzoek. Infuus met radioactive vloeistof, drinken om op bepaalde tijden te kunnen plassen en ook veel bloed afstaan (6 keer prikken). Ik kwam als eerste binnen en werd meteen aan het infuus gelegd. De volgende die binnen kwam kende mij van de weblog. Maar ik kende hem ook. Ik had hem vorig jaar gezien bij de fysio. Hij had een hart-longtransplantatie ondergaan. Dat is inmiddels 2 jaar geleden en het gaat nog steeds uitstekend. Zo zie je maar, de wereld is klein. De tijd van het onderzoek gaat zo een stuk sneller voorbij als je met iemand kan kletsen. Half 2 kon ik gaan eten in het restaurant en ben daarna weer naar huis gegaan.
Al met al weer goed nieuws, wat voor mijzelf toch weer een hart onder de riem steekt, en Claudia ook natuurlijk.
Morgen een gesprek bij Randstad over het UWV en Bomar. Als alles goed gaat kan ik 3 dec beginnen bij Bomar. Van Kropman heb ik tot nu toe niets meer vernomen.
See you,
Patje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten