Nog eventjes en dan komt Pat naar huis! Eindelijk, 3 weken apart van elkaar leven duurt best wel lang hoor! We hebben in ieder geval een leuk weekend gehad (dan wel op Dekkerswald), dat ook zorgt voor de nodige afleiding en een break voor Pat.
Hoe het nu gaat....
Pat boekt geen vooruitgang met de intraveneuze antibiotica en de arts denkt dan ook dat er niet veel meer te verbeteren valt. Pat blijft bloed ophoesten, erg veel sputum produceren en de longcapaciteit is vermindert en zo gebleven. Het enige wat ze nog gaan proberen is om thuis met antibiotica in pilvorm verder te gaan tegen de Stafylokok bacterie en fluimucil bruistabletten te gaan proberen om de slijmproductie makkelijker te kunnen verwijderen. Na de ontslagdatum neemt de arts van Dekkerswald contact op met Groningen om alle gegevens door te geven. Tevens geeft de afdelingarts aan dat ze had gehoopt dat de intraveneuze behandeling nog iets zou kunnen doen voor Pat, maar nu blijkt dat dat niet het geval is, geeft ze zelf aan het jammergenoeg te moeten accepteren dat hoe graag je ook wilt om de patient op te laten knappen dit niet altijd lukt. Zij wilt ook graag met Groningen overleggen of zij nog iets voor Pat kunnen doen wat Dekkerswald misschien over het hoofd heeft gezien. Wat momenteel onverklaarbaar is, is dat bij zo'n lage longcapaciteit vaak een co2 stapeling past, dat Pat gelukkig niet heeft. Dit betekent dat je eigenlijk bijna geen zuurstof meer kan opnemen.
Ik heb net lekker bij Pat gegeten. Ik had van te voren staan koken zodat ik s'avonds bij Pat mijn eigen bakje eten kan opeten. (Het bakje eten wordt daar ook nog voor me verwarmt!) Als Pat rond half zes zijn warme maaltijd krijgt, nemen we toch even een hapje van elkaars bord/bakje en dan blijkt mijn kookkunst tot weer veel lekkerder te zijn, ha ha.
Ik ga zo nog met Bram een stukje wandelen, onze stem uitbrengen voor de verkiezingen en na een warme douche samen met Bram tv kijken.
Tot gauw, groetjes Claudia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten